Castratie en sterilisatie
Ik weet dat het onderwerp castratie en sterilisatie erg gevoelig ligt bij sommige mensen. Daarom heb ik besloten om ook enkele wetenschappelijke studies te raadplegen over dit onderwerp. Natuurlijk zal ik mijn eigen mening en ervaring delen in dit artikel, maar ik vind het ook belangrijk om er vanuit een wetenschappelijk perspectief naar te kijken.
Deze onderwerpen zullen we gaan bespreken in dit artikel:
- Heeft het castreren van een reu effect op zijn sociale vaardigheden?
- Vanaf welke leeftijd kun je een hond castreren of steriliseren?
- Wat voor effect heeft het castreren van een jonge hond voor zijn lichamelijke en geestelijke ontwikkeling?
- Hoe kijken honden naar voortplanting?
- Wat zijn de medische voor- en nadelen van sterilisatie?
- 4 mythes en fabels over castratie en sterilisatie
Het belang van de hond
Het castreren en steriliseren van je hond is een belangrijk onderdeel van een verantwoordelijke hondenbezitter zijn. Ongecastreerde reuen die niet kunnen dekken ervaren frustratie, wat kan leiden tot agressie en andere gedragsproblemen.
Ongesteriliseerde teefjes trekken elke zes maanden ongewenste aandacht naar hun toe, waar je hond en jij als baasje niet op zitten te wachten. Vanuit een psychologisch en biologisch standpunt is het castreren en steriliseren dus het juiste om te doen voor je hond.
Mijn ervaring
In mijn uitlaatservice en dagopvang neem ik geen ongecastreerde reuen aan. In een roedel van 10-13 honden kan een ongecastreerde reu onrust veroorzaken. Bovendien heb ik vaak genoeg ervaren dat ze mijn hele huis onder plasten, omdat ze hun “territorium” moesten afbakenen, zeker als er andere honden bij zijn is deze drift erg aanwezig.
Verder merkte ik dat ze vaker agressief of dominant gedrag lieten zien naar de roedel toe of naar andere honden (vooral ongecastreerde reuen) buiten de groep. Vaak zijn ongecastreerde reuen minder speels en zijn ze vooral bezig met het driftig afbakenen van elke boom en paal die ze tegenkomen.
Biologische klok
Het niet laten castreren van jouw dier is niet zozeer in het belang van de hond. Voor een intacte reu is het zaak dat hij de gelegenheid krijgt om 2x per jaar te dekken om in balans te blijven. Teefjes worden nu eenmaal 2x per jaar loops, dus daar is hun biologische klok op ingesteld. Waarom zou je hem die frustratie laten ervaren als hij niet zijn seksuele behoeften op een natuurlijke manier kan uiten?
Is het niet meer in het belang van de hond om wat dat betreft meer in zijn puppy-gedrag te blijven hangen en lekker zorgeloos te spelen met andere honden?
Vroeg castreren
Vroeg castreren is een controversieel onderwerp, de meningen lopen uiteen of dit wel of niet goed is voor de ontwikkeling van je hond. Er zijn een aantal ongecontroleerde studies geweest welke een link legde tussen vroeg castreren (voor 14 maanden oud) en bepaalde vormen van kanker en gewrichtsproblemen. Beide de gewrichtsproblemen en de vormen van kanker die gelinkt werden zijn relatief veelvoorkomend in grote honden, dus de uitdaging is om te bewijzen of het vroeg castreren inderdaad deze problemen verergerde. Er zijn tot nu toe geen studies geweest die dit hebben bewezen.
Aan de andere kant zijn er meerdere goede studies gedaan die keken naar de verschillende potentiële complicaties die kunnen ontstaan door vroeg castreren (zo vroeg als een leeftijd van 6 weken) die geen negatieve effecten constateerden in de groei en ontwikkeling van de honden behalve iets langere poten en minder “mannelijke” spierontwikkeling. Deze pro-vroege castratie studies zijn tot op heden nog te kort uitgevoerd om het risico van kanker te evalueren op de lange termijn. (Bron: Europe PMC (1) en Europe PMC (2))
Honden die vroeg gecastreerd worden ontwikkelen niet de “mannelijke’ gedragingen die castratie dient te behandelen, ze zullen niet snel weglopen, vechten of aangereden worden. Zonder echt bewijs van het verhoogde risico op kanker en de meer dan realistische risico’s op probleemgedrag of zelfs fysieke verwondingen vanwege weglopen of vechten. Maak dus een goed geïnformeerde beslissing voordat je besluit om je hond niet te castreren.
Sterilisatie
Het steriliseren van teefjes voor de eerste loopsheid is minder controversieel dan castratie; wanneer de eerste loopsheid wordt voorkomen word het risico op borstkanker, welke veel vaker voorkomt dan botkanker, op latere leeftijd zo goed als geëlimineerd. Urinaire incontinentie bij teefjes, een vaak aangeschreven reden om niet vroeg te steriliseren, is tot op heden niet 100% bewezen vanwege een gebrek aan consistent en sterk bewijs. (Bron: Europe PMC)
AVMA
Recentelijk heeft de American Veterinary Medical Association besloten om het vroeg castreren van reuen, zo vroeg als 2 maanden (maar de gemiddelde leeftijd is 4 maanden), te onderschrijven en promoten.
Medische voordelen van sterilisatie
De medische voor- en nadelen van sterilisatie zijn slecht onderzocht. Artikelen spreken elkaar tegen en betrouwbare cijfers ontbreken.
Baarmoederontsteking
- Ongeveer een kwart van alle niet-gesteriliseerde teven krijgt op de leeftijd van 10 jaar een baarmoederontsteking.
- Dit is een ernstige, potentieel dodelijke aandoening.
- Een gesteriliseerde teef kan geen baarmoederontsteking krijgen.
Melkkliertumoren
- Sterilisatie voor de eerste loopsheid zou de kans op melkkliertumoren met meer dan 90% verminderen.
- Na elke loopsheid neemt de kans op een melkkliertumor op latere leeftijd toe.
- Na de 5e loopsheid zou een sterilisatie geen positief effect hebben op de kans op melkliertumoren, hoewel onderzoeken elkaar op dit gebied een beetje tegen spreken.
- Recent onderzoek laat zien dat na sterilisatie op latere leeftijd wel de kans op nieuwe melkkliertumoren minder wordt, maar niet dat gesteriliseerde dieren daardoor langer leven.
- Lees meer hier: melkliertumor hond
Suikerziekte
- Het zwangerschapshormoon progesteron zorgt voor een verhoogde suikerproductie in het lichaam.
- Dit kan suikerziekte veroorzaken.
- Dit kan suikerziekte ontregelen. Teven met suikerziekte moeten om die reden gesteriliseerd worden.
- Lees meer hier: suikerziekte hond.
Medische nadelen van sterilisatie
De medische voor- en nadelen van sterilisatie zijn slecht onderzocht. Artikelen spreken elkaar tegen en betrouwbare cijfers ontbreken.
Operatie risico
- Bij elke operatieve ingreep kan er iets misgaan. Over het algemeen vallen de risico’s mee, maar het zal maar net uw hond zijn die complicaties krijgt.
Incontinentie & blaasontsteking
- Incontinentie is een vervelend probleem. Het komt met name voor bij gesteriliseerde teven, minder bij intacte teven en reuen.
- De kans op incontinentie is groter bij grotere rassen en bij honden met een staartamputatie.
- Het tijdstip van sterilisatie lijkt geen effect te hebben op de kans om incontinent te worden.
- Voor meer informatie lees: hond plast in huis of blaasontsteking hond
Vetzucht
- Gesteriliseerde teven hebben minder eten nodig dan niet gesteriliseerde teven. Als de hoeveelheid voer na de operatie niet wordt verminderd, zal de teef aankomen.
Slechte vacht
- Sommige eigenaren van langharige hondenrassen geven aan, dat de kwaliteit van de vacht van hun hond na sterilisatie afnam. Kammen was niet meer mogelijk.
Tumoren
- Er zijn artikelen die aangeven dat gesteriliseerde teven meer tumoren krijgen. Andere artikelen beweren dat dit komt, omdat gesteriliseerde teven ouder worden.
- Lees meer hier: kanker bij honden
Orthopedische klachten
- Gesteriliseerde teven groeien langer door dan ongesteriliseerde teven. Kruisbandproblemen zouden vaker voorkomen bij gesteriliseerde teven.
- Lees meer hier: voorste kruisbandlaesie
Wanneer steriliseren?
Een sterilisatie kan het best worden uitgevoerd in de geslachtshormoonvrije periode. De doorbloeding van de eierstokken en baarmoeder is in die periode laag. De kans op complicaties is daarom het kleinst.
Wetenschappers zijn het niet eens over de leeftijd waarop teven het best gesteriliseerd kunnen worden. (Bron: Medisch centrum voor dieren)
Mythes en fabels over castratie en sterilisatie
Het aanhouden van mythes en fabels over castratie en sterilisatie en de hoge kosten van de operatie weerhouden veel mensen ervan hun hond te castreren of steriliseren. Maar de feiten zijn dat jouw hond zich beter zal gedragen, beter in zijn vel zal zitten en je op de lange termijn geld zal besparen wanneer hij geholpen is.
Fabel #1: Een hond voelt zich minder als een “man” of “vrouw” nadat hij/zij gecastreerd is
Deze fabel stamt van de mens af die zijn eigen gevoelens van verlies projecteert op de hond. Feitelijk, heeft je hond simpelweg een behoefte minder om zich zorgen over te maken. Een hond zijn persoonlijkheid wordt meer gevormd door zijn omgeving en genetica dan door hormonen. Castratie zal dus niet je hond zijn persoonlijkheid veranderen, hem minder energiek maken of zijn natuurlijke instinct verminderen om de roedel te beschermen. Maar hij zal zich wel beter gedragen.
Gecastreerde reuen hebben minder behoefte om rond te struinen, hun territorium af te bakenen (zoals jouw bank!) en dominantie te vertonen over de roedel. Gesteriliseerde teven ervaren niet meer de hormonale veranderingen gedurende loopsheid cyclussen waardoor jouw huisdier veranderd in een nerveuze hond die constant piept en ongewenste aandacht aantrekt van reuen.
Gecastreerde honden zijn meer aanhankelijk en zullen minder snel bijten, wegrennen, agressie laten zien of in een gevecht komen.
Fabel #2: Castratie en sterilisatie veroorzaakt overgewicht.
Honden worden niet dik omdat ze simpelweg gesteriliseerd worden. Net als mensen, komen honden aan als ze teveel eten en niet genoeg bewegen of als ze genetisch geprogrammeerd zijn om overgewicht te hebben.
Het aankomst in gewicht dat mensen kunnen zien bij hun huisdier nadat ze gesteriliseerd zijn wordt hoogstwaarschijnlijk veroorzaakt door het geven van voer met een hoge energiewaarde aan een hond die minder calorieën nodig heeft omdat zij al volgroeid is.
Fabel #3: Honden zullen rouwen om het verlies van hun vermogen om voort te planten.
Niet waar. Honden planten zich puur en alleen voort om de overleving van hun soort veilig te stellen. Ze voeden geen pup op voor 18 jaar, ze dromen niet over hun pup haar bruiloft ook hopen ze niet op kleinkinderen als ze later oud zijn. Een moeder hond verzorgt haar pups voor een paar weken, leert hen regels en grenzen en stuurt ze de wereld in om deel uit te maken van de roedel. Mannetjes honden zijn geen “vaders” in de menselijke betekenis van het woord; zij herkennen hun eigen pups niet eens.
Fabel #4: Castratie en sterilisatie is duur.
Castratie en sterilisatie reduceert het risico op een aantal gezondheidsproblemen welke moeilijk en duur zijn om te behandelen. Bij teefjes elimineert het de mogelijkheid op het krijgen van urinaire of baarmoeder kanker en verminderd het de kans op borstkanker. De kans op prostaatkanker bij reutjes wordt enorm verlaagd. Hierdoor is het een wijze investering in de gezondheid van je dier en voorkomt het onverwachte hoge dierenartskosten op de langere termijn. (Bron: Cesar’s Way)
